اولئک کالانعام

ترجمه‌ی تحت‌اللفظی [بد] به منزله عیان شدن وجه حیوانی زبان است. آن وجهی که گویی ربطی به صدای انسانی ندارد و بیشتر یادآور اصوات طبیعت و وحوش است، زبان الکن، زبان آنانی که تازه زبان باز کرده‌اند، زبان خارجیانی که تازه فارسی یاد گرفته‌اند و با لهجه‌ی غلیظ حرف می‌زنند، خروسی شدن صدا، تپق زدن، و هر آن چیزی که یادآور سویه‌ای حیوانی و لاجرم شرم‌آور است.
پاراگراف بالا از کتاب «الاهیات ترجمه والتر بنیامین و رسالت مترجم»رو یکی دو شب پیش تو سایت امیرمهدی حقیقت دیدم. متاسفانه هنوز خود کتاب به دستم نرسیده بخونمش، ولی عجالتا همین یه پاراگراف بدجوری دلنشین و گوش‌نواز به نظرم رسید.
خلاصه این که: [مترجمان بد] اولئک کالانعام بل هم اضل