اگه شاعر بودم، حتما یه شعر می‌نوشتم در مدح نیم‌فاصله.
اگه شاعر بودم
شعری می‌نوشتم در وصف
نیم‌فاصله
نیم‌فاصله‌ی عزیز
اگه شاعر بودم
شعری می‌نوشتم در وصف
نیم‌فاصله
نیم‌فاصله‌ی عزیز
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
امید نیکفرجام به یاد و احترام باروز، بالارد، دوساد، میلر، ناباکف
صبحانه با نی‌دین گوردیمر
«سانسور هرگز برای آنها که تجربهاش کردهاند تمام نمیشود. داغ ننگی است که بر تخیل آن که دچارش بوده باقی میماند، همیشه.»
Labels
- Bookworm (13)
- Cinephile (4)
- News Junky (13)
- Translator (38)
Currently-reading
- The Great Railway Bazaar by Paul Theroux
- The War of the World by Niall Ferguson
- Turning Back the Clock by Umberto Eco
Translating
- The Adventures of Augie March by Saul Bellow
- The Complete Stories of Truman Capote
Read
- The Good Life
- Ripley Under Water
- Yiddish Policemen's Union
- The Outcast
- The Question of Bruno
- Post-mortem
- To the Castle and Back
- All the Shah's Men
- Love and Garbage
- Gifted
Seen
Web Favourites
ما باز اومدیم
البته اون دفه هم نیومده بودیم که یهو غیب‌مون بزنه، ولی غم نان و گرفتاری‌هایی که معمولا خودمون واسه خودمون درست می‌کنیم و دیگرون لطف می‌کنن واس‌مون درست می‌کنن نذاشت. ولی این دفه اگه غم نان و کون‌گشادی بذاره اومدیم که بمونیم، مخصوصا با این اوضاع تخمی‌ای که تو ارشاد درست کردن و معلوم نیست کتابارو لوله می‌کنن، شاف می‌کنن که می‌گن گم شده یا همش امروز فردا می‌کنن.
پیش از این غیبت صغرا با یکی از دوستان مرحوم مطالبی‌‌رو که اینجا دیدین کار می‌کردیم. فکر کنم سه قسمت از «داستان چشم» و یکی دو مطلب دیگه مال اونه. به احترام کپی‌رایت، اگه خودش یا وراثش اطلاع بدن، اسم‌شو می‌ذاریم پای مطالب.
فکر کردم به مناسبت فرخنده‌ی این شروع دوباره یه داستان از کرتاثار بذارم که شنیدم چند هفته پیش تو «شهروند امروز» فقید چاپ شده (البته فقط شنیدم، نه دیدم و نه کسی از ما اجازه گرفت، ولی ما راضی‌ایم! شایدم قدم نحس ما بود که شهروندو تعطیل کرد!). از اون‌جا که نمی‌دونم داستانو با سانسور چاپ کردن یا نه یا اصلا چه جوری و کی ویرایشش کرده، گفتم متن کامل ترجمه‌رو بذارم اینجا مردم «از لحاظ‌شون بگذرونن» و حال کنن با داستان استاد. البته این داستان هیچ ایراد به‌اصطلاح سانسوری نداره، ولی خب خیلی چیزای ما ایراد نداره، ولی می‌ره تو سولاخ ارشاد گیر می‌کنه.
یه زمانی ادبیات «کثیف» گیر می‌کرد، حالا کثیفو و تمیز نداره، گیر می‌کنه. پس بعد از این انتظار نداشته باشین اینجا فقط فحش و فضیحت‌های بالارد و باتای و گینزبرگ و امثالهمو ببینین.
یه چیز دیگه: اینجا نقل و نبات پخش نمی‌کنن، با کسی هم شوخی و تعارف ندارم، بنابراین ترجمه‌ی بد ببینم از حداقل کاری که از دستم برمیاد سر باز نمی‌زنم، اونم این که خارومادر مترجم‌شو در دنیای مجازی بگام، چون در دنیای واقعی که قربونش برم هم کتاباشون چاپ می‌شه، هم معروف می‌شن و با هر کس و ناکسی مصاحبه می‌کنن و هم ادعاشون کون خرو پاره می‌کنه. هنوز خاطره‌ی ترجمه‌های خوبی که در ده بیست سال گذشته خوندم یادمه، می‌خوام جوونایی که تازه کتاب خوندنو شروع می‌کنن هم چند سال دیگه یه خاطره‌ای داشته باشن باهاش حال کنن.
آرزومون شده این که هر کی از ننه‌ش قهر می‌کنه نره یه رمان ورداره واسه ترجمه. به جای این که بعد از ده سال به این نتیجه برسین که کاش یه پراید قسطی خریده بودین و مسافرکشی می‌کردین، الان بهتون بگم از ترجمه پول درنمیاد، زندگی‌تونم نمی‌چرخه. البته شهرت هم جذابیت داره، می‌دونم، ولی شهرت مترجم‌ها خیلی محدوده، برین تو کار سیاست، هم شهرتش سریع‌تر و بیشتره و هم می‌بینین که، هیچ صلاحیت و سواد و تجربه‌ای نمی‌خواد تو ایران. این نصیحت کلی تجربه پشتش خوابیده، میلیون‌ها پوند ارزش داره، گوش کنین، عین ازدواج نیست که هر کسی باید خودش تجربه کنه تا بفهمه چه گهی خورده!!
هر کس هم ترجمه‌ی خوب و بدی خونده که می‌خواد به دیگرون معرفی کنه، اینجا جاشه، قدمش رو چشم.
تو عکس بالا هم کتاب دست پسره، اگه دیده نمی‌شه، «سکسوس» مال هنری میلره که از کل ششصد و خورده‌ای صفحه‌اش پنجاه شصت صفحه‌رو مشخص کردم کم کم بذارم، حال‌شو ببرین.
به خدا، به همین سوی چراغ، «داستان چشم»رو هم تموم می‌کنم، به‌زودی
پیش از این غیبت صغرا با یکی از دوستان مرحوم مطالبی‌‌رو که اینجا دیدین کار می‌کردیم. فکر کنم سه قسمت از «داستان چشم» و یکی دو مطلب دیگه مال اونه. به احترام کپی‌رایت، اگه خودش یا وراثش اطلاع بدن، اسم‌شو می‌ذاریم پای مطالب.
فکر کردم به مناسبت فرخنده‌ی این شروع دوباره یه داستان از کرتاثار بذارم که شنیدم چند هفته پیش تو «شهروند امروز» فقید چاپ شده (البته فقط شنیدم، نه دیدم و نه کسی از ما اجازه گرفت، ولی ما راضی‌ایم! شایدم قدم نحس ما بود که شهروندو تعطیل کرد!). از اون‌جا که نمی‌دونم داستانو با سانسور چاپ کردن یا نه یا اصلا چه جوری و کی ویرایشش کرده، گفتم متن کامل ترجمه‌رو بذارم اینجا مردم «از لحاظ‌شون بگذرونن» و حال کنن با داستان استاد. البته این داستان هیچ ایراد به‌اصطلاح سانسوری نداره، ولی خب خیلی چیزای ما ایراد نداره، ولی می‌ره تو سولاخ ارشاد گیر می‌کنه.
یه زمانی ادبیات «کثیف» گیر می‌کرد، حالا کثیفو و تمیز نداره، گیر می‌کنه. پس بعد از این انتظار نداشته باشین اینجا فقط فحش و فضیحت‌های بالارد و باتای و گینزبرگ و امثالهمو ببینین.
یه چیز دیگه: اینجا نقل و نبات پخش نمی‌کنن، با کسی هم شوخی و تعارف ندارم، بنابراین ترجمه‌ی بد ببینم از حداقل کاری که از دستم برمیاد سر باز نمی‌زنم، اونم این که خارومادر مترجم‌شو در دنیای مجازی بگام، چون در دنیای واقعی که قربونش برم هم کتاباشون چاپ می‌شه، هم معروف می‌شن و با هر کس و ناکسی مصاحبه می‌کنن و هم ادعاشون کون خرو پاره می‌کنه. هنوز خاطره‌ی ترجمه‌های خوبی که در ده بیست سال گذشته خوندم یادمه، می‌خوام جوونایی که تازه کتاب خوندنو شروع می‌کنن هم چند سال دیگه یه خاطره‌ای داشته باشن باهاش حال کنن.
آرزومون شده این که هر کی از ننه‌ش قهر می‌کنه نره یه رمان ورداره واسه ترجمه. به جای این که بعد از ده سال به این نتیجه برسین که کاش یه پراید قسطی خریده بودین و مسافرکشی می‌کردین، الان بهتون بگم از ترجمه پول درنمیاد، زندگی‌تونم نمی‌چرخه. البته شهرت هم جذابیت داره، می‌دونم، ولی شهرت مترجم‌ها خیلی محدوده، برین تو کار سیاست، هم شهرتش سریع‌تر و بیشتره و هم می‌بینین که، هیچ صلاحیت و سواد و تجربه‌ای نمی‌خواد تو ایران. این نصیحت کلی تجربه پشتش خوابیده، میلیون‌ها پوند ارزش داره، گوش کنین، عین ازدواج نیست که هر کسی باید خودش تجربه کنه تا بفهمه چه گهی خورده!!
هر کس هم ترجمه‌ی خوب و بدی خونده که می‌خواد به دیگرون معرفی کنه، اینجا جاشه، قدمش رو چشم.
تو عکس بالا هم کتاب دست پسره، اگه دیده نمی‌شه، «سکسوس» مال هنری میلره که از کل ششصد و خورده‌ای صفحه‌اش پنجاه شصت صفحه‌رو مشخص کردم کم کم بذارم، حال‌شو ببرین.
به خدا، به همین سوی چراغ، «داستان چشم»رو هم تموم می‌کنم، به‌زودی
Posts
No comments:
Post a Comment